ranting.

όχι ρε φίλε, δεν περιμένω ο γκόμενός μου να είναι παρθένος πριν πάει με μένα.
δεν περιμένω να μην έχει αγαπήσει ή ερωτευτεί άλλη κοπέλα.
δε θέλω να έχει αλήτικο παρελθόν και να μπει στον ίσιο δρόμο (να τον αλλάξω) μόλις με γνωρίσει.
δε με απασχολεί το γεγονός ότι άλλες έχουν ξαπλώσει στο κρεβάτι του.
ούτε σπάζομαι επειδή έχει φερθεί με τον ίδιο τρόπο σε άλλες.
(μ' άλλα λόγια: δε θα σκεφτώ το ότι έχει αγαπήσει και "άλλες". απλά θα νιώθω τυχερή ευτυχισμένη που αγάπησε κι εμένα.)

δε με τσατίζει που έχει τους φίλους του να βγαίνει.
ούτε απαιτώ να ζει και να αναπνέει για την πάρτη μου.
δε θέλω να μου κάνει δώρα κάθε μέρα, ούτε να με κερνάει κάθε φορά που "με βγάζει".
δε θέλω να μου κάνει όλα τα χατήρια.
ούτε να γίνεται μαλάκας για να μη μαλώνουμε.
δεν προβληματίζομαι όταν υπάρχει γυναίκα στην παρέα του.
δε θα τον βρίσω επειδή τόλμησε να απαντήσει στο τηλέφωνο όσο ήταν "μαζί ΜΟΥ".
δε θα είμαι χαρούμενη αν ακυρώσει ταξίδι στους γονείς του για να μείνει μαζί μου.
(άμα ήθελα κάποιον που να ζει και να εξαρτάται από μένα, θα έπαιρνα σκύλο -και μη σου πω ότι κι αυτός θα μπορούσε να βρει άλλο αφεντικό.)
και σίγουρα δε θα του κρατήσω μούτρα επειδή ΑΠΑΙΤΩ να γνωρίζει τι πρόβλημα έχω, όταν το έχω, καθώς και τι να κάνει για να με βοηθήσει, χωρίς να του πω τίποτα -φυσικά!

εντάξει, γνωρίζω ότι οι γυναίκες ζητάνε όσο να 'ναι μια κάποια αποκλειστικότητα (όσο αισχρά στερεοτυπικό κλισέ κι αν αποτελεί αυτή η δήλωση).
αλλά δε θα γίνω και σκύλα.
και όσο για τις λεγόμενες "bitches" (τις γυναίκες που δεν τις κάνει κανένας άνδρας ότι θέλει, αλλά οι ίδιες παίζουν με τους άνδρες, καθότι μοιραίες) newsflash: guys don't really dig that.
απ' το να γίνω έτσι; καλύτερα μόνη μου.

σόρρυ, ξέρω γω.

(January 2011)