Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

no gods, no masters

Είμαι ελεύθερος άνθρωπος.
Αυτό σημαίνει πως η ζωή μου εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τις δικές μου αποφάσεις, άσχετα αν θα μετανοιώσω για αυτές ή όχι.
Όντας ελεύθερη, δε θα μπορούσα ποτέ να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι κάποιος (οποιοσδήποτε) μπορεί να ελέγχει και να καθορίζει τη ζωή μου, χωρίς εγώ να μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό.
Θέλω, τόσο η ζωή μου, όσο και ο τρόπος που θα τη ζήσω, να είναι αποτέλεσμα των δικών μου πράξεων, σκέψεων και αποφάσεων. Θέλω να έχω εγώ και μόνο εγώ την ευθύνη για ό,τι μου συμβεί ποτέ.

Πιστεύω πως τα πάντα στη ζωή εξαρτώνται από τους ίδιους τους ανθρώπους. Δεν πιστεύω (και ούτε θα μπορούσα, υποθέτω, ποτέ) να πιστέψω στη "μοίρα", ή ότι τα πράγματα συμβαίνουν για κάποιο λόγο.
Δεν πιστεύω σε καμία εξωτερική/ανώτερη δύναμη (πολλοί μπερδεύουν τον αθεϊσμό με το Σατανισμό).

Άθεη, γιατί:
Δε θέλω να δοξάζω κανέναν.
Δε θέλω να υπακούσω σε κάποιον "ανώτερο".
Δε θέλω να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι άλλοι χειρίζονται τη ζωή μου.
Θέλω να συνεχίσω να είμαι ελεύθερη.

Μη χριστιανή, γιατί:
Δε θα μπορούσα ποτέ να συμβιβαστώ με τη δοξασία κάποιου που, με δικαιολογία τη "θεϊκή" του υπόσταση, με καταδικάζει από τη στιγμή της γέννησής μου.
Δεν κλέβω, δε ψεύδομαι, δε μοιχεύω, δε σκοτώνω, δεν κάνω σε άλλους αυτά που δε θέλω να μου κάνουν (μέσα στα πλαίσια, πάντα, της λογικής), σέβομαι και τιμώ (όχι τους γονείς μου, αλλά όσους θεωρώ πως το αξίζουν), επειδή αυτό μου υπαγορεύει η ηθική μου, όχι επειδή φοβάμαι να κάνω το αντίθετο.
Δεν πιστεύω στην αμαρτία, ούτε πως οι "λάθος" πράξεις μου θα τιμωρηθούν σε μια "κόλαση", αλλά κάποια στιγμή στη ζωή μου, και αυτή η "τιμωρία" είναι (κατά πάσα πιθανότητα) επιλογή μου.
Δεν πιστεύω στη μεταθανάτια ζωή. Όποιος πεθαίνει, δεν "ταξιδεύει", δε "συγχωρείται", δεν "πετάει". Ίσως λυτρώνεται, σε ορισμένες περιπτώσεις. Παρ' όλα αυτά, πεθαίνει. Και δεν ξαναζεί, δε γίνεται άγγελος, δεν πηγαίνει στον κήπο του θεού, και δε μας βλέπει απο κει ψηλά.

Κάτι τελευταίο.
Δεν επέλεξα να είμαι "άθεη" για οποιονδήποτε άλλο λόγο, πέρα από καθαρή άποψη και αντίληψη. Και δίνω βάση στη λέξη "επιλογή".
Δεν μπορώ-- ή, μάλλον, άκυρο. Μπορώ να καταλάβω γιατί μια τέτοια επιλογή έφτασε σημάδι επαναστατικότητας, άρα και μία ανερχόμενη τάση της επαναστατικής μόδας (γιατί αυτό έχει καταντήσει να θεωρείται η επανάσταση), αλλά αδιαφορώ. Συγκεκριμένα, ντρέπομαι γι' αυτό. Και το φτύνω.

(August 2009)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου