φόβος

Μια φορά ήταν ένα παιδί που φοβόταν τις αράχνες περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.

Ένα βράδυ, πηγαίνοντας για ύπνο, βρήκε στο πάτωμα του δωματίου του μια αράχνη.
Έντρομο, φώναξε τον πατέρα του να τη σκοτώσει.
Εκείνος ήρθε, τη τύλιξε σε ένα χαρτομάντιλο και το πέταξε στα σκουπίδια.
Το παιδί πήγε για ύπνο.

Μετά από λίγο ξύπνησε, βλέποντας κάτι δίπλα στο μαξιλάρι του.
Ήταν η αράχνη, ζωντανή.
Όσο το παιδί κοιμόταν, αυτή είχε προσπαθήσει να βγει έξω από το χαρτομάντιλο και να σκαρφαλώσει μέχρι το μαξιλάρι του παιδιού.

Το παιδί, έντρομο και πάλι, φώναξε τον πατέρα του για μια ακόμη φορά για να τη σκοτώσει.
Η σκηνή επαναλήφθηκε και το παιδί πήγε ξανά για ύπνο.

Μετά από λίγο όμως, ξύπνησε και πάλι.
Έκπληκτος, βλέπει την αράχνη ξανά δίπλα στο μαξιλάρι του!

Αυτή τη φορά όμως (ίσως επειδή ήταν απηυδισμένος από την επιμονή της αράχνης και την έλλειψη ύπνου, ίσως επειδή δεν ήθελε να ξυπνήσει τον πατέρα του για τρίτη φορά) σηκώθηκε, πήρε ένα χαρτομάντιλο, τύλιξε την αράχνη και την πέταξε στα σκουπίδια. Μόνος του.

Μετά πήγε για ύπνο.
Δεν ξύπνησε καθόλου όλη τη νύχτα.

Η αράχνη δεν ξαναήρθε.

(October 2009)